Dokter Wie? (nee, in het Nederlands klinkt het lang niet zo spannend)

Fred en ik houden van goede series. De avonden dat wij samen op de bank tv kunnen kijken zijn er weinig en dus moet het kwalitatief wel goed zijn als we dan eenmaal getweeën neer kunnen strijken. Zo hebben wij jaren geleden braaf 'the X-files' gevolgd. Spannend vonden we dat! En mocht het dan zo zijn dat Fred middag-of nachtdienst had, dan nam ik het op, met een VHS videorecorder. Ik durfde niet alleen te kijken met een nacht-alleen-in-huis-zijn voor de boeg. Alleen kijken zou ook muiterij zijn. Later kwam Buffy, the vampire slayer, hebben we ook gevolgd. En nog wat later CSI, CSI-Miami en House. Er is echter één serie die ik helemaal alleen moet kijken en dat is Doctor Who. Ik ben in huis, en hoogstwaarschijnlijk in Nederland, de enige die dat leuk vind. Om die reden, en wil je de blog toch verder kunnen lezen, neem ik het risico dat je hier afhaakt omdat het je niet interesseert en ga ik toch het één en ander uitleggen over de serie. Want het idee achter The Doctor is zowel simpel als  geniaal.

Doctor Who is een Timelord van een andere planeet. Voor degene die nu nog aan het lezen zijn, even doorbijten, de theorie valt best mee en het loont de moeite. Hij is na een tijdoorlog nog de enige in zijn soort en hij doorkruist tijd en ruimte met zijn ruimte schip de Tardis. Dat staat voor Time And Relative Dimension In Space. De Tardis lijkt op een ouderwetse telefooncel en is groter van binnen dan van buiten en naar het schijnt zit er een zwembad, bibliotheek, een enorme kledingkast met kleding voor elke, maar dan ook echt elke gelegenheid, tijd en planeet. Als je eenmaal in de Tardis bent geweest en zolang je op reis bent met de Doctor, versta en spreek je foutloos elke taal van waar dan ook in het universum. Doctor Who kan niet dood, waarschijnlijk uiteindelijk wel maar zolang de serie in Engeland zo populair is zal hij blijven re-genereren. Wat zoveel inhoud als dat hij zichzelf opnieuw uitvindt. Wat weer betekend dat hij vanaf zijn regeneratie gespeeld wordt door een andere acteur.

Alleen al in de uitleg hierboven komt de genialiteit van de serie naar boven. Want; je kan de Doctor overal naartoe sturen, taal, tijd en dimensie zijn absoluut geen obstakel. En mocht er een moment komen dat een acteur geen Doctortje meer wil spelen dan laat je hem regenereren en ga je verder met een andere acteur. Probleem opgelost. Het is ook mede hierdoor dat Doctor Who de langstlopende SF-serie op tv is en dit jaar zijn 50e verjaardag viert. De Doctor zelf is echter ruim 900 jaar, maar dat terzijde. Ik haakte ergens begin jaren '80 in en maakte kennis met een vreemde man in lichte kleren, een lange jas en een bleekselderij als corsage. Ik zal negen geweest zijn en lag al wakker van de begintune. Die vond ik eng.  En dan de naam: Doctor Who. Maar hoe heet hij nou echt? De serie verdween van het scherm en ik dacht er niet meer over na, tot ergens in 2007. Ik lag continu in het ziekenhuis en de VARA deelde mede dat er elke zaterdagavond nieuwe afleveringen van Doctor Who te bezichtigen waren op Nederland 3. "Jeetje", zei ik tegen Fred, "das lang geleden, dat keek ik vroeger ook al. Hebben ze hem weer van stal gehaald?" Ik heb me één aflevering in kunnen houden, tot mijn nieuwsgierigheid het won en ik aan de beeldbuis gekluisterd zat toen aflevering twee werd uitgezonden. Ik ben sindsdien al aan mijn derde doctor bezig maar officieel is deze Doctor al de 11e.

Doctor who is voor mij de ultieme avonturier. Hij kan werkelijk overal naar toe reizen ongeacht tijd en ruimte. Hij kent alle werelden en zijn bewoners. Natuurlijk snap ik ook wel dat het verzonnen is maar dat houd me niet tegen om elke week precies op tijd voor de tv verzeilt te raken en de nieuwe aflevering op te slurpen. En jammer genoeg ben ik gezegend met een fikse fantasie. Dat is in de wintermaanden, als het donker is en ik de straat nog op moet met Djoy, niet handig want achter elke boom schuilt gevaar en films en boeken waar ik van onder de indruk ben echoën nog weken door in mijn hoofd. Hetzelfde geld voor Doctor Who. Ik heb het hier thuis al besproken. "Het spijt me lieve Fred", zei ik, "maar als de Doctor met de Tardis voor mijn neus staat stap ik in." Fred keek me verbouwereerd en ontgoocheld aan. "Nou hoef je niet zo zielig te kijken. Doctor Who zet mij namelijk een minuut later weer netjes thuis af terwijl ik misschien maanden weg ben geweest. Je hebt niet eens de kans me te missen omdat je niet weet dat ik weg ben geweest", ga ik verder. Fred begint bezorgd te kijken en ik kan het hem niet kwalijk nemen. Maar ik ga mee als hij voor mijn neus staat, het is maar dat jullie het weten.


Want verzonnen of niet, hij zet mij aan het denken. En natuurlijk zitten er tal van schrijvers achter de prachtige zinnen die hij uitslaakt over leven en dood en het universum en onze rol in dat plaatje. Maar het blijft goed verzonnen. Zo heb ik kennis gemaakt met wetenschap en alles wat daar bij hoort en leerde ik 'Weeping Angels', 'Dahleks' , 'Cybermen' en 'the Silence'  kennen en vrezen. Maar het mooiste aan de serie vind ik de uitspraken waarmee alles continu in perspectief wordt gezet, met deze twee quotes voorop;

All the elements in your body were forged many many millions of years ago in the heart of a faraway star that exploded and died. That explosion scattered those elements across the desolations of deep space. After so, so many millions of years, these elements came together to form new stars and new planets. And on and on it went. The elements came together and burst apart, forming shoes and ships and sealing wax and cabbages and kings. Until, eventually, they came together to make you. You are unique in the universe. There is only one Merry Galel *maar hier mag je ook lekker je eigen naam invullen hoor!*. And there will never be another. Getting rid of that existence isn't a sacrifice, it's a waste!

I'm not running away. But this is one corner of one country on one continent on one planet that's a corner of a galaxy that's a corner of a universe that is forever growing and shrinking and creating and destroying and never remaining the same for a single millisecond, and there is so much, so much, to see. Because it goes so fast. I'm not running away from things, I am running to them. Before they flare and fade forever.

'T is maar dat je het weet! Nog een kleine notitie: deze week trof ik een stukje op de website van de BBC dat aan het einde van dit seizoen de naam van de Doctor bekend wordt gemaakt. In Engeland stuitte dat idee op hevige weerstand. In tegenstelling tot Columbo wiens voornaam te googlen is (geloof me, ik ben er een taart aan verloren) is de echte naam van doctor Who in al die 50 jaar dat de serie bestaat nooit bekend gemaakt ook al beweerd men op internetforums anders. Dat bekend maken is volgens mij de doodsteek voor de serie en lijkt me zeer onverstandig. Want was het te weten komen wat zijn naam is, 30 jaar geleden de reden om te kijken, nu wil ik het niet meer weten. Dat kan alleen maar eindigen op een teleurstelling vrees ik.