Ik kreeg nogal wat do's en don'ts mee. Zo moet ik 's morgens op de nuchtere maag een glas lauw water drinken met een eetlepel olijfolie erin. Is leuk bedacht niet? Olijfolie laxeert immers. Het is alleen zo jammer dat hoe hard je ook roert, de olijfolie gewoon niet mengt met het water en dus drink ik 's morgens een glas lauw water met een laagje olijfolie erop. Verder moet ik het eten van varkensvlees beperken tot helemaal schrappen. Datzelfde geld voor suikers (helemaal de nepsuikers), gist, koolsoorten en melkproducten met uitzondering van de Biogarde staan inmiddels ook op de verboden lijst. Wie mij een beetje kent en weet wat er gespeeld heeft de afgelopen jaren krabt zich inmiddels flink achter de oren en vraagt zich af wat ik dan nog wel mag en kan eten. Nee lieve bloglezers en lezeressen, er blijft op deze manier bar weinig over. Want alles waar ook maar een beetje vezels in zit is al spannend, johannesbroodpitmeel is een uitdaging (laat ik het vooral positief benoemen) en E153 is uit den boze. Ik daag jullie uit om met de bovengenoemde restricties naar de supermarkt te gaan en terug te komen met iets dat eetbaar is, redelijk gezond met een voedingsgehalte EN lekker! En zo is brood inmiddels vervangen door zuurdesembrood, wat De Echte Bakker wonder boven wonder tot een feestje heeft weten te maken, waarvoor dank!! Ik eet vis, kip en vegetarisch. Drink ongezoete soyamelk (is even wennen) en eet nu ongeveer 6 keer per dag kleine maaltijden. Kortom, ik geef me helemaal over aan het regime dat de osteopaat voor mij heeft uitgezet de komende weken. Maar het resultaat mag er zijn. Mijn buik lijkt wat minder opgeblazen en dat alleen al geeft letterlijk ademruimte. En mocht het een placebo-effect zijn dan heb ik daar toch lekker plezier van. Ik verwacht geen wonderen, die zijn me ook niet beloofd door de osteopaat. Wat er in mijn geval op neer komt dat het hoe dan ook een win-win situatie is. Iemand nog een kopje kruidenkoffie met een likje ongezoete soyamelk??
Ondertussen avontuur ik er net als Bolke de Beer gewoon verder op los. Zo heb ik met mijn lieve buurvrouw het plan gevat om deze zomer mee te doen met de zwem-4-daagse. In mijn beleving moest je dan een verschrikkelijk stuk zwemmen, maar even zoeken op internet leert ons dat de zwem-4-daagse niet meer is dan 4 dagen lang 250 of 500 meter zwemmen. Hier krijg je een uur de tijd voor. Ik kan redelijk makkelijk 500 meter zwemmen, als je de nasleep van twee dagen extreme vermoeidheidheid en bijkomen niet meerekend. Dit houd mij niet tegen elke week met mijn lieve buurvrouw het zwembad in te springen. De moeilijkheid zit 'em dus niet in de 250 of 500 meter, het zit 'em in 4 DAGEN achter elkaar die afstand zwemmen. Een uitdaging en daar houd ik van. Sinds ik avonturier ben geworden is de tijd van negatieve uitdagingen (zoals het weerstaan van pijn, hoe kom ik de dag door en wat ga ik nou weer eens eten zonder in de problemen te komen??) voorbij vind ik zelf. In mijn pubertijd had ik ooit eens het plan gevat een marathon te lopen. Dit moest al heel snel bijgesteld worden naar een halve marathon. Ik zou dat dan lopen op het liedje "King Of Sunset Town" van Marillion. Geen idee waarom, maar in mijn hoofd was de hele film al rondom dat lied afgemonteerd vanaf de training tot aan het moment dat ik glorieus over de streep zou komen. Nutteloos te zeggen dat deze plannen ook de ijskast in konden en ik toen het weer eventjes beter ging vond dat ik dan maar de avond-4-daagse van Nijmegen moest lopen, wederom op Marillion. Ik ben er nooit in de buurt geweest, het was gewoon domweg geen optie met mijn lijf.......En toen kwam het catastrofale jaar 2008, het jaar waarin ik bijna het leven liet en mijn enige wens nog overleven was. Daarna...tja...een marathon zal het nooit meer worden, ook geen halve. Voor mij ook geen 4-daagse van Nijmegen meer, ik ben van mening dat mijn lijf genoeg lange-afstand-prestaties heeft neergezet in het ziekenhuis. Ik ben er nog, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik wil nog zo graag een sportieve prestatie neerzetten al is die nog zo klein en komt die in de vorm van een zwem-4-daagse. En dus ga ik vanaf volgende week "in training", voor zover dat kan voor een zwem-4-daagse, en zal ik trouw mijn videocamera meenemen. Zodat er over een tijdje een filmpje op mijn computer staat waarin ik op "The King Of Sunset Town" van Marillion train, zwem en uiteindelijk glorieus aantik op de laatste avond van de zwem-4-daagse en met tranen in mijn ogen een medaille in ontvangst neem voor de geleverde prestatie.
Some go up and some go down
Some go thirsty, some just drown
That's the law round here
Said the king of sunset town"
http://www.youtube.com/watch?v=EMBRjiyN9-E
Geen opmerkingen:
Een reactie posten