Een lonkend buitenlands avontuur........

Al maanden breken Fred en ik ons hoofd over de komende zomervakantie. Want waar willen we toch naar toe? Toen onze kinderen klein waren was dat niet zo moeilijk en bleven we gewoon in Nederland. Vooral omdat wij vonden dat Nederland een prachtig land is waar veel te ontdekken valt maar ook omdat we wilden dat onze kinderen de dingen die ze over ons kikkerlandje te leren kregen op school ook in het echt gezien moesten hebben. Anders weet je niet waarover er gepraat wordt tijdens de aardrijkskundeles was onze mening.

Aangezien onze jongste dit jaar inmiddels ook de middelbare schoolleeftijd  heeft en wij heel Nederland afgestroopt hebben alsof we het koninklijk paar op kennismakingstournee zelf waren is Nederland te klein voor ons geworden. Met pijn in ons hart nemen we afscheid van Nederland als vakantieland. Maar dan?

De wereld ligt voor ons open, maar er is ineens te veel keuze. Willen we vliegen? Of toch liever op eigen gelegenheid? Willen we kamperen, een huisje of in een hotel? En naar welk land? En gaat de hond mee of brengen we haar toch naar een pension? Al maanden lopen Fred en ik vierkante ogen op achter het scherm van de pc op zoek naar die vakantie die, nu we voor het eerst echt naar het buitenland gaan, voor ons allemaal goed voelt. Ook financieel. Over het meeste waren we snel eens. Gaat de hond mee? Ja, geen twijfel mogelijk. Djoy is een echte vakantieganger en geniet van een totaal andere omgeving met lekker veel nieuwe luchtjes om op de snuiven, dat ga ik haar niet ontzeggen. Huisje, kamperen of in een hotel? Hier was amanda heel stellig.

“Ik ga niet met Jasper op één kamer, dan ga ik niet mee!” Oke….geen hotel, en ik wil liever niet kamperen dus wordt het een huisje of luxe stacaravan. De “gaan-we-vliegen-of-op-eigen-gelegenheid?”  vraag was al automatisch opgelost toen we besloten om Djoy mee te nemen, we gaan met de auto. Maar waarheen dat bleef een heikel punt. We besloten het maar even te laten rusten. Of eigenlijk besloten we voor een last-minute te gaan. We hadden geen haast en misschien was het een beter plan het lot voor ons te laten beslissen. Op het allerlaatste moment boeken betekend automatisch dat de keuze al beperkt is. En dat was precies de bedoeling, we hadden immers moeite met het enorme aanbod.

Vanmorgen schakelde ik mijn laptop maar weer eens in en begon een beetje te surfen over de vakantiesites. Fred heeft het gelijk in de gaten en komt gezellig naast me zitten. “Duitsland?” vraag ik. “Of Oostenrijk, de alpen lijken me ook prachtig”, ga ik verder maar we besluiten allebei dat de reistijd voor zo’n eerste keer beperkt moet blijven.Vooral omdat reizen en de aanloop naar een vakantie een behoorlijke aanslag is op mijn energievoorraad. Ik wil ook wel wat aan de vakantie hebben en niet over-de-zeik-moe aankomen. En Fred moet het in zijn eentje kunnen rijden. “Dan wordt het België”, zeg ik een tikkeltje teleurgesteld terwijl ik ‘Belgische vakantiehuisjes’ intoets als zoekopdracht. “De Belgische kust is wel heel mooi”, zegt Fred.

We stuiten op een website met verschillende vakantieparken door Europa en ineens zien we een vakantiepark dat we willen bekijken op Google-Earth. Onderin België, tegen de Franse grens ligt een prachtig meer met het park pal aan het water.

“Nou”, zeg ik, “daar wil ik best naar toe.” Fred is ook enthousiast, vooral als we kijken wat er allemaal in de buurt te doen is. Zo komen we erachter dat we vlak bij, zo niet in, de Belgische Ardennen zitten, spannende grotten kunnen bezichtigen en door oude dorpjes kunnen kuieren. Er is een klimbos en uiteraard om de hoek een beek waar je kan kanoën, dat hoort nou eenmaal bij de Ardennen.

Nutteloos te zeggen dat dit de vakantie is die we geboekt hebben. En wat hebben we er zin in! We konden overal naar toe waar we maar heen wilden en het werd België, het franstalig gedeelte. Als we ons een beetje boos maken zijn we lopend binnen een uurtje in Frankrijk. Niet dat we dat gaan doen, dan pakken we toch liever de auto, is sneller. Wij grappen al de hele dag, dat Djoy honden gaat ontmoeten met een franse tongval (le wouf), dat Het Goede Doel toch gelijk had (België!), dat schelden in het frans veel eleganter klinkt (merde et sacre bleu!!) en de verontschuldiging welgemeender (excusez moi).
We bedenken ons dat het misschien handig is om alvast franse chansons te gaan luisteren om taalgevoel te krijgen, of op zijn minst een liedje van Clouseau. En we vragen ons af of in het franse gedeelte ook de spraakverwarring over patat en friet geld. We zullen het binnenkort gaan meemaken.